ผมถ่ายรูปนี้จากสนามเด็กเล่นของคอนโดเด่นชัยทาวน์เมื่อเช้าวันพุธ ที่ 24 สิงหาคม 2011 คอนโดที่เห็นในภาพมันเคยเป็นบ้านของเรากว่า 14 ปี
บ้านในความหมายของมันควรจะเป็นสิ่งก่อสร้างที่มีรูปร่างสี่เหลี่ยมมีหลังคาชายคาไม่ติดกับใคร
แต่สำหรับผมบ้านหมายถึงที่ซุกหัวนอน ไม่จำเป็นต้องเป็นรูปเป็นร่างเหมือนที่บรรยายมาข้างต้น เพียงแต่อยู่แล้วสบายมีความสุขใจเป็นพอ
คอนโดเด่นชัยมันเคยเป็นบ้านหลังที่สองของครอบครัวเรา เป็นแหล่งพักกายพักใจยามเหนื่อยอ่อนจากการงาน
ช่วงแรกๆ ผมอยู่กับพ่อแม่สามคน ต่อมาผมแต่งงานมีภรรยาเราก็อยู่ด้วยกัน มีหลานสาวเพิ่มมาอีกหนึ่งเราก็อยู่ด้วยกัน จนกระทั่งเรากำลังจะมีลูกคนที่สองเราจึงย้ายไปอยู่ทาวน์เฮ้าส์กัน
เราย้ายจากที่นี้ไปนานหกเดือนแล้ว แต่ทุกครั้งที่กลับมายังคอนโดเด่นชัยยังรู้สึกอบอุ่นเหมือนวันเก่าๆ อยู่ไม่สร่าง!!
วันอังคารที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2554
คุณแม่ป่วยหนัก
มันครั้งที่เท่าไหรแล้วผมจำไม่ได้ที่แม่ต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อรักษาอาการเจ็บป่วย แต่ที่จำได้ทุกครั้งแม่จะทรมานกับมันมาก
เมื่อคืนวานผมต้องอุ้มพาคุณแม่เข้าโรงพยาบาลปากน้ำ ท่านอ่อนเพลียมาก หายใจไม่สะดวก หมอให้นอนเฝ้าดูอาการ
เที่ยวันนี้ผมเข้าไปเยี่ยมพร้อมกับญาติสี่คน ท่านดูดีแต่อ่อนเพลีย มีรอยยิ้มและพอจะพูดคุยทักทายกับทุกคนได้
เรายืนรอบเตียงท่านพักใหญ่ๆ คุณหมอเข้ามาสะกิดให้ผมกับคุณพ่อเข้าไปคุยด้วย
ถ้อยคำที่แสนนุ่มนวลรื่นหูแต่มันบาดลึกเข้าไปในหัวใจของเราสองพ่อลูกเมื่อคุณหมอบอกอาการคุณแม่หนักหนาขนาดไหน
เราสองพ่อลูกต้องพยายามกุมความเข้มแข็งเดินมาที่เตียงคุณแม่พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าแต่ในใจนั้นแสนระทม
เวลาของเราสามพ่อแม่ลูกมันเหลือน้อยลงทุกวัน!
เมื่อคืนวานผมต้องอุ้มพาคุณแม่เข้าโรงพยาบาลปากน้ำ ท่านอ่อนเพลียมาก หายใจไม่สะดวก หมอให้นอนเฝ้าดูอาการ
เที่ยวันนี้ผมเข้าไปเยี่ยมพร้อมกับญาติสี่คน ท่านดูดีแต่อ่อนเพลีย มีรอยยิ้มและพอจะพูดคุยทักทายกับทุกคนได้
เรายืนรอบเตียงท่านพักใหญ่ๆ คุณหมอเข้ามาสะกิดให้ผมกับคุณพ่อเข้าไปคุยด้วย
ถ้อยคำที่แสนนุ่มนวลรื่นหูแต่มันบาดลึกเข้าไปในหัวใจของเราสองพ่อลูกเมื่อคุณหมอบอกอาการคุณแม่หนักหนาขนาดไหน
เราสองพ่อลูกต้องพยายามกุมความเข้มแข็งเดินมาที่เตียงคุณแม่พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าแต่ในใจนั้นแสนระทม
เวลาของเราสามพ่อแม่ลูกมันเหลือน้อยลงทุกวัน!
วันจันทร์ที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2554
สายป่าน
"สายป่าน" เป็นชื่อของสาวหมวยวัยยี่สิยสองเดือนคนนี้ละครับ
หลานสาวผมเอง เป็นไงน่ารักอะป่ะ!
เห็นหมวยๆ อย่างนี้อย่าเข้าใจผิดว่าพ่อหรือแม่เป็นจีนนะ มันไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว
แม่สายป่านเป็นสาวเหนือเมืองเชียงราย ลูกพี่ลูกน้องผมเอง พ่อเป็นหนุ่มศรีสะเกษ
รูปนี้ถ่ายในมุมใดมุมหนึ่งของโรงพยาบาลปากน้ำขณะรอเยี่ยมแม่ของผม ท่านเข้าโรงพยาบาลเมื่อคืน คาดว่าคงต้องนอนพักโรงพยาบาลหลายวันอยู่!
หลานสาวผมเอง เป็นไงน่ารักอะป่ะ!
เห็นหมวยๆ อย่างนี้อย่าเข้าใจผิดว่าพ่อหรือแม่เป็นจีนนะ มันไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว
แม่สายป่านเป็นสาวเหนือเมืองเชียงราย ลูกพี่ลูกน้องผมเอง พ่อเป็นหนุ่มศรีสะเกษ
รูปนี้ถ่ายในมุมใดมุมหนึ่งของโรงพยาบาลปากน้ำขณะรอเยี่ยมแม่ของผม ท่านเข้าโรงพยาบาลเมื่อคืน คาดว่าคงต้องนอนพักโรงพยาบาลหลายวันอยู่!
สวัสดีครับ
เพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านหลังใหญ่แห่งนี้ ยินต้อนดีรับเพื่อนทุกคนครับ
ทำไมถึงเขียนบล็อก? ผมถามตัวเองก่อนลงมือสมัครเข้ามาเป็นสมาชิก
ผมอยากจดบันทึกเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัวผม อาทิ คนที่ผมเข้าไปคุยด้วย เค้าเป็นใคร มาจากไหน พบเจอกันได้อย่างไร หรือ วันนี้ผมสนใจข่าวอะไร ข่าวนั้นมีความเป็นมาอย่างไร ฯลฯ
ใจหนึ่งต้องการเตือนความจำให้กับตัวเอง บางวันเวลาที่มันวิ่งผ่าน ทำให้ความทรงจำบางอย่างเลือนรางไป การมีบันทึกเล็กๆ น้อยๆ มันช่วยได้เยอะมากทีเดียว
ผมจึงสรุปรวบยอดเอาเองว่ามันหน้าจะคล้ายบันทึกจดหมายเหตุส่วนบุคคล
ไม่ปิดบังถ้าใครต้องการอ่าน หรือแสดงความคิดเห็นใดๆ ตรงข้ามผมจะยินดีมากๆ ครับ
ทำไมถึงเขียนบล็อก? ผมถามตัวเองก่อนลงมือสมัครเข้ามาเป็นสมาชิก
ผมอยากจดบันทึกเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัวผม อาทิ คนที่ผมเข้าไปคุยด้วย เค้าเป็นใคร มาจากไหน พบเจอกันได้อย่างไร หรือ วันนี้ผมสนใจข่าวอะไร ข่าวนั้นมีความเป็นมาอย่างไร ฯลฯ
ใจหนึ่งต้องการเตือนความจำให้กับตัวเอง บางวันเวลาที่มันวิ่งผ่าน ทำให้ความทรงจำบางอย่างเลือนรางไป การมีบันทึกเล็กๆ น้อยๆ มันช่วยได้เยอะมากทีเดียว
ผมจึงสรุปรวบยอดเอาเองว่ามันหน้าจะคล้ายบันทึกจดหมายเหตุส่วนบุคคล
ไม่ปิดบังถ้าใครต้องการอ่าน หรือแสดงความคิดเห็นใดๆ ตรงข้ามผมจะยินดีมากๆ ครับ
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)